7 Îblîs ji hizûra Xudan çû û ji serî heta binî di bedena Eyûb de kunêrên xerab derxistin.
Li seranserê welatê Îsraêl kesekî bi qasî Avşalom ku ji bo bedewiya wî pesnê wî dihat dayîn tunebû, ji serî heta binî lihevhatî û bêqisûr bû.
“Wî got: ‘Ezê herim û di devê hemû pêxemberên wî de bibim ruhekî xapînok.’ “Xudan got: ‘Bila. Tê bixapînî û bi ser bikevî. Here bike!’
Lê tu destê xwe dirêj bikî û li hemû tiştên wî bixî, wî çaxî wê li ber te jî çêrî te bike.”
“Loma kesek telef dibe, Wekî tiştê riziyayî û cilê bizûzxwarî ye.
Xudan ji Îblîs re got: “Baş e. Her tiştê wî di destê te de ye. Lê dest nede canê wî.”
Çermê min reş bû û ji ser min tê xwarê, Hestiyên min ji germê dişewitin.
Goştê canê min bi ax û kurmikan tije ye, Çermê min hişk dibe û diterike.
Ji binê piyan Heta serî siheta we nemaye. Tenê derb, birînên kevin û nû hene. Hemû birînên we jî Nepaqijkirî, nepêçayî, nerûnkirî ne.
ji ber vê yekê wê Reb serê wan gurî bike û Xudan eyba wan veke.”
Wê Xudan bi kunêrên Misrê, kunêrên din, xur û gurîtî li te bixe û wê ev nexweşî baş nebin.
Wê Xudan ji serê te heta binê lingê te bi kunêrên xerab li te bixe ku şifa jê re tuneye.
û ji ber êş û kûnêrên xwe çêrî Xwedayê ezmên kirin, lê ji kirinên xwe tobe nekirin.