Dawid ji Xwedê re got: “Ma kesê dixwest gelê wî bê hejmartin ne ez im? Min guneh kir. Min xerabiya mezin kir. Ma vî pezî çi kiriye? Ya Xwedayê min Xudan, lava dikim bila destê te li dijî min û mala bavê min be, lê vê kulê ji ser gel rake.”
Gava rojên ziyafetê diqediyan, Eyûb gazî wan dikir û bi vî awayî ew pîroz û paqij dikirin. Ew serê sibê zû radibû, li gorî hejmara zarokên xwe qurbanên şewitandinê pêşkêş dikir û digot: “Belkî zarokên min guneh kiribin û di dilê xwe de çêrî Xwedê kiribin.” Eyûb hergav wiha dikir.
Hingê min li ezmên dengekî bilind bihîst ku got: «Êdî wextê xilasî, hêz û Padîşahiya Xwedayê me Û desthilatiya Mesîhê wî hat. Çimkî sûcdarkerê birayên me, Yê ku şev û roj wan li ber Xwedayê me sûcdar dike, Hat avêtin xwarê.