Eyûb 2:13 - Kurmanji Încîl

¹³ Heft roj û heft şevan pê re li erdê rûniştin û kesî tiştekî jê re negot. Çimkî wan didît ku êşa wî çiqas giran e.

Eyûb 2:13 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

Destpêk 1:5

Xwedê navê ronahiyê “Roj” û navê tariyê “Şev” danî. Bû êvar û sibe, ev roja pêşî bû.

Destpêk 1:8

Xwedê navê qûbeyê “Ezman” danî. Bû êvar û sibe, ev roja diduyan bû.

Destpêk 50:10

Çaxê gihîştin Bêndera Atadê ya li rojhilatê Çemê Şerîayê, bi şewat giriyan û şîn kirin. Ûsiv li wir heft rojan ji bo bavê xwe şîn kir.

Ezra 9:3

Gava min ev bihîst, min kinc û xiftanê xwe çirandin û porê ser û rihê xwe anî xwarê. Ez şaş û metel mam û rûniştim.

Nehemya 1:4

Gava min ev bihîstin, ez rûniştim û giriyam. Min bi rojan şîn kir. Min rojî girt û ji Xwedayê Ezmanan re dua dikir.

Eyûb 3:1

Piştî vê yekê Eyûb devê xwe vekir û nalet li roja bûyîna xwe anî.

Eyûb 4:2

“Ma mirov ji te re gotinekê bêje tê xemgîn bibî? Kî dikare xwe ragire û nebêje?

Zebûr 77:4

Tu bi qelpaxên çavê min digirî, Dilê min teng dibe, ez nikarim bêjim.

Îşaya 3:26

Wê dergehên bajêr bikin axîn û şînê bikin, Perîşan bimînin û li ser axê rûnin.

Îşaya 47:1

“Ya Babîla keça xama! Dakeve xwarê û di nav tozê de rûne! Ya keça Kildaniyan! Textê te tuneye, li erdê rûne! Çimkî wê êdî ji te re ‘Nazik û nazdar’ nebêjin.

Lavijên Şînê 2:10

Rîspiyên Siyona keç bi bêdengî li erdê rûniştine. Wan xwelî li serê xwe kir û çûx girê da. Keçên xama yên Orşelîmê serê xwe tewand erdê.