3 “Xwedêyo bi xwe bibe kefîlê min! Gelo kî heye dest bavêje min?
Ez bi xwe jê re dibim kefîl. Tu wî ji min bixwaze. Heke ez wî ji te re neyînim û li ber te nedime sekinandin, bila ez her û her li ber te sûcdar bim.
Ezxulam! Ez ji kurik re bûm kefîl û min ji bavê xwe re got: ‘Heke ez wî ji te re neyînim, heta ku ez hebim ezê xwe li dijî te sûcdar bihesibînim.’
“Ka gazî bike! Gelo kesê bersiva te bide heye? Tê berê xwe bidî kîjan hebûnên pîroz?
Di navbera me de dadgerek tuneye Ku destê xwe deyne ser me herduyan.
Ji bo qenciyê tu ji evdê xwe re bibe kefîl, Da ku min nepelçiqînin yên qure.
Kesê ji xerîban re dibe kefîl, gelek zirarê dibîne, Lê kesê ji kefîlbûnê nefret dike, di ewlehiyê de ye.
Kêmaqil dest diguvêşe Û ji cîranê xwe re dibe kefîl.
Cilê kesê ji xerîb re bûye kefîl bistîne, Ji kesê ji biyanî re bûye kefîl gerew bistîne.
Tu ji wan kesan nebe Ku ji deyn re dibin kefîl Û destên hev diguvêşin.
Bi vî awayî wê feqîrî wekî rêbirekî bê ser te, Xizanî jî wekî şervanekî bê ser te.
Wekî hechecikê, wekî qulingê, Çîveçîva min bû. Wekî kevokê ez naliyam. Çavê min ji nêrîna jor westiya. Ya Reb, zilmê li min dikin, Tu bibe parêzvanê min.
Bi vî awayî Îsa bûye kefîlê peymaneke hê çêtir.