1 “Ruhê min êşiya û rojên min tefiyan, Goristan li benda min e.
“Çimkî çend sal paşê, Ezê berê xwe bidim riya bêveger.
Rojên min derbas bûn, Pîlan û hêviyên dilê min şikestin.
Hilma min ji bo jina min dilqelêq e, Bîzê birayên min ji min diçe.
Paşê Eyûb sed û çil salan jiya û wî çar nifş ji kur û neviyên xwe dîtin.
Qey hêza min çi ye ku ez bisekinim? Dawiya min çi ye ku ez sebir bikim?
“Rojên min ji mekûka tevnê bi leztir, Bêyî ku hêviyek hebe diqedin.
Çimkî ez her û her nabim dozdar Û ez hergav hêrs nabim. Yan na kesên min can û ruhên wan afirandine, Wê xwe li ber min ranegirin.