11 Xwedê min dide destê neheqan Û teslîmê xeraban dike.
Ma li xweşa te diçe, tu zordariyê dikî, Keda destê xwe kêm dibînî Û bi keremdarî li şêwra xeraban dinêrî?
Mirov devên xwe li dijî min vekirin, Li rûyê min dixin, min kêm dibînin Û li dijî min dicivin.
Ez bêxem bûm, wî ez şikandim, Bi stûyê min girt û ez tarûmar kirim. Wî ez ji bo xwe kirim nîşan
Çima hûn jî wekî Xwedê didin pey min, Hûn ji goştê min têr nabin?
Bizanibin ku Xwedê neheqî li min kiriye Û bi tora xwe ez pêçame.
Îblîs ji hizûra Xudan çû û ji serî heta binî di bedena Eyûb de kunêrên xerab derxistin.
“Bi navê Xwedayê ku heqê min ji holê rakir Û bi navê Yê Karîndar ê ku êş da canê min,
“Gelo tê edaleta min pûç derînî? Ji bo mafdar bêyî dîtin, tê min sûcdar bikî?
Dinya ketiye destê xeraban, Ew çavê dadgeran dinixême. Gelo ne ew be, kî ye?
Min ji kêfa dijminên min re nehêle, Çimkî şahidên derewkar û zordar, Li ber min rabûn.
Te ez nekirim destê dijmin, Te fireh kir ciyê lingê min.
Va ye yê xerab êşa xerabiyê dikişîne, Bi xerabiyê bi hemle, Derewan tîne.
Hingê wî Îsa teslîmî wan kir, da ku li xaçê bixin. Li ser vê yekê wan Îsa bir.
Çimkî Xwedê hemû kirin girtiyên neguhdariyê, da ku li hemûyan rehmê bike.
Ji bo ku ez bi peyxamên pirr mezin qure nebim, di bedenê de ji min re stiriyek yanî milyaketekî Îblîs hat dayîn, ku min bide ber kulman, da ku ez qure nebim.
Îro te eşkere kir ku te qencî li min kiriye: Xudan ez dam destê te, lê te ez nekuştim.