6 Devê te, te sûcdar dertîne, ne ku ez, Lêvên te şahidiyê li dijî te dike.
Dema ku ez xulamê te, di nav xirecirê de bûm, zilam winda bû.” Padîşahê Îsraêlê jê re got: “Te bi xwe dadbariya xwe kir.”
Hêza gavên wan kêm dibe, Pîlanên wan, wan li erdê dixe.
“Gelo tê edaleta min pûç derînî? Ji bo mafdar bêyî dîtin, tê min sûcdar bikî?
Te got: ‘Ev zilam kî ye ku şêwrê bi nezanî reş dike?’ Rast e, min gotinên ku min jê fêm nedikirin gotin, Tiştên ku ji min zêde ne û min nizanibû.
Ez mafdar jî bim, devê min, min sûcdar dike, Ez kamil jî bim, ew min sûcdar dertîne.
Wê zimanê wan, wan bibe xerabûnê, Yên ku wan bibînin, wê serê xwe bi wan bihejînin.
Çimkî tê bi peyvên xwe bêsûc û bi peyvên xwe sûcdar bêyî derxistin.»
Hingê Serokkahîn cilên xwe çirandin û got: «Wî çêr kir! Êdî çi hewcedariya me bi şahidan heye? Va ye, we çêrkirina wî bihîst.
Wî jê re got: ‹Hey xulamê neqenc! Ezê ji devê te dîwana te bikim. Madem ku te dizanibû, ez mirovekî hişk im, tiştê ku min dananiye, ez radihêjim, tiştê ku min neçandiye, ez didirûm,