Gava sê hevalên Eyûb, Êlîfazê Têmanî, Bîldadê Şûahî û Sofarê Naemayî, hemû xerabiya hatiye serê Eyûb bihîst, her yek ji cihê xwe rabû, li hev kir û da rê. Ji bo ku wî aş û teselî bikin, wan biryar da ku herin ba wî.
Piştî ku wî ji Eyûb re wiha got, Xudan ji Êlîfazê Têmanî re got: “Hêrsa min li dijî te û herdu hevalên te ye. Çimkî we wekî Eyûb nekir û li ser min ya rast negot.