Eyûb 14:12 - Kurmanji Încîl

¹² Mirov jî wisa radize û ranabe, Heta ezman tune bibe, ew hişyar nabe Û ji xewê nayê rakirin.

Eyûb 14:12 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

Peyxam 21:1

Hingê min erdekî nû û ezmanekî nû dîtin; çimkî ezmanê pêşî û erdê pêşî bihûrîn û êdî derya tunebû.

Eyûb 3:13

Çimkî niha ez bi aramî vezeliyabûm, Di xewê de bûm û rihet bûm,

Peyxam 20:11

Hingê min textekî mezin ê spî û yê li ser wî rûniştibû dît. Erd û ezmên ji ber wî bazdan û cihek ji bo wan peyda nebû.

Petrûs II 3:7

Lê erd û ezmanên niha jî bi eynî peyvê ji bo êgir tên hilanîn; ew ji bo roja dîwankirin û helakkirina nepakan tên hiştin.

Efesî 5:14

Çimkî her tiştê ku xuya dibe, ronahî ye. Loma tê gotin: «Ey yê ku radize, hişyar bibe! Ji nav miriyan rabe û Mesîh wê ji te re bibiriqe.»

شُله رسولا 3:21

Divê ew li ezmên bimîne, heta ku Xwedê her tiştî nûvejen bike, wek ku wî ji berê ve bi devê pêxemberên xwe yên pîroz gotiye.

Metta 24:35

Erd û ezman wê bibihûrin, lê peyvên min tu caran nabihûrin.

Îşaya 65:17

“Çimkî, va ye, ez ezmanekî nû Û erdekî nû diafirînim. Wê tiştên berê neyên bibîranîn û neyên ser hişan.

Îşaya 51:6

Li ezmanan binêrin, Li jêr, li erdê jî çavên xwe vekin. Çimkî wê ezman wekî dûyê belav bibin Û erd wekî pertalan kevin bibe. Wê şêniyên wê jî wekî mêşan bimirin. Lê wê rizgariya min herheyî be Û rastiya min neyê şikandin.

Îşaya 26:19

Lê wê miriyên te vejin, Wê bedenên wan rabin. Kesên di nav tozê de dijîn, Şiyar bin û bi kêf biqîrin! Çimkî xunava te xunava ronahiyê ye Û wê dinya miriyên xwe bîne jiyanê.

Eyûb 30:23

Çimkî ez dizanim tê min bibî mirinê, Tê min bibî mala ku hemû jîndar lê bicivin.

Romayî 8:20

Ji ber ku afirandin ne bi daxwaza xwe, lê belê ji ber wî yê ku ew bindest kiriye, li ber pûçîtiyê hatiye bindestkirin. Lê belê hêvî heye

Daniyêl 12:2

Gelek kesên di nav toza erdê de wê hişyar bibin. Wê hinek bigihîjin jiyana herheyî, hinek jî şermezar bibin û ber bi jiyaneke rûreş ve bên şandin.

Îşaya 66:22

Gotina Xudan ev e: “Erd û ezmanên nû yên ku ezê biafirînim li ber min çawa bisekinin, wê ziriyet û navê we jî wisa bisekine.”

Waiz 12:5

Wê mirov ji dera bilind Û ji dehşeta li kuçeyê bitirsin. Wê dara behîvê kulîlkên spî bide, Kulî giran bibin û nepengizin, Wê azwerî qels bibin, Çimkî wê mirov herin mala xwe ya herheyî, Kesên ku şînê dikin wê kuçeyan dagirin.

Zebûr 102:26

Ewê tune bibin, belê tê bimînî. Ewê hemû wek kincekî kevin bibin. Tê wan wek xiftanekî biguhêrî, Ewê biguherin.

Eyûb 7:21

Ji bo çi tu gunehên min nabexişînî Û sûcê min efû nakî? Çimkî di nêz de ezê bikevim binê axê. Tê pir li min bigerî lê ezê tunebim.”

Zebûr 90:5

Tu wan dimalî û dibî, ew wek xewnewkê ne, Ew wek giyayê serê sibê ne;

Eyûb 7:9

Ewr belav dibe û diçe Û kesê ku dadikeve diyarê miriyan careke din ranabe.

Waiz 11:8

Mirovek salên dirêj bijî, Bila di hemûyan de şa be, Lê bila rojên xwe yê tarî bi bîr bîne, Çimkî wê gelek bin. Her tiştê ku tê pûç e.