5 Xwezî we qet dengê xwe nekira! Wê ev ji bo we bibûya şehrezayî.
Gelo wê mirov li dijî gotinên te yên vala bêdeng bimînin? Gava tu tinazan bikî, wê kes te nede şermê?
“Hiş bin, bihêlin ez bêjim, Çi tê serê min, bila bê.
Niha giliyê min bibihîzin, Guhdariya gazinên lêvên min bikin.
Gelo dawiya gotinên vala tuneye? Derdê te çi ye ku tu berdewam dikî?
“Gelo tê heta kengê nêçîrvaniya peyvan bikî? Werin fêmdar bin ku em piştre biaxivin.
“Gelo hûnê heta kengê min aciz bikin Û bi gotinan min biperçiqînin?
Berê xwe bidin min! Şaş û metel bimînin, Dest bidin ser devê xwe.
Van sê mirovan dev ji bersivdana Eyûb berda. Çimkî wî xwe di çavê xwe de rast didît.
Ji bo ku ew napeyivin, ez li bendê bimînim? Ji bo ku ew disekinin û bersivê nadin?
Ehmeqê bêdeng, şehreza, Devê xwe bigire jî fêmdar tê dîtin.
Xema zêde dibe xewn, Gotina zêde jî bêaqiliyê tîne.
Loma di vê demê de wê biaqil bêdeng bimîne, Çimkî dem, dema xerab e.
Birayên min ên hezkirî, hûn vê bizanin: Bila her mirov di bihîstinê de bi lez be, di peyivîn û hêrsbûnê de giran be.