2 “Bêguman gel hûn in Ku şehrezayî pê re bimire.
Kengê ji kera çolê mirov bizê, Wî çaxî wê mirov jî serwext be.
“Gelo ewqas gotin wê bêbersiv bimîne? Kesê zimandirêj wê mafdar bê hesibandin?
Wî sirên şehrezabûnê ji te re bigota, Çimkî têgihîştina wî qat bi qat e. Tu bizanibe ku Xwedê hinek sûcên te ji bîr jî kirin.
Eyûb lê vegerand û got:
“Gelo şehreza bi zanîna vala bersivê dide? Yan zikê xwe bi bayê rojhilat tije dike?
“Lê hûn hemû dîsa werin! Ezê di nav we de şehreza nebînim.
Madem te dilê wan ji serwextiyê re girt, Loma tê wan bilind nekî.
Erzşikandina ku min rezîl dike, hat guhê min, Ruhekî ji fêmdariya min zêdetir bersiva min dide.
Te çawa şîret li kesê ne şehreza kir Û gelekî zanîna saxlem hîn kir!
Dewlemend di çavê xwe de şehreza ye, Lê belengazê fêmdar dilê wî dixwîne.
Wey li wan kesan ku xwe Di çavê xwe de şehreza dibînin û fêmdar dihesibînin.
Em di ber Mesîh de bêaqil in, lê hûn bi saya Mesîh bi aqil in. Em bêhêz in, lê hûn bihêz in. Hûn xweyî rûmet, lê em bêrûmet in.
Ji bo ku hûn şerm bibin, ez van dibêjim. Ma di nav we de yekî şehreza peyda nabe, ku bikare di navbera birayan de dadgeriyê bike?
