1 Sofarê Naemayî lê vegerand û got:
Diyarê tarî yê taristana kûr, Diyarê bêpergal û siya mirinê, Li dera ku li wir ronahî jî taristana kûr e.’”
“Gelo ewqas gotin wê bêbersiv bimîne? Kesê zimandirêj wê mafdar bê hesibandin?
Gava sê hevalên Eyûb, Êlîfazê Têmanî, Bîldadê Şûahî û Sofarê Naemayî, hemû xerabiya hatiye serê Eyûb bihîst, her yek ji cihê xwe rabû, li hev kir û da rê. Ji bo ku wî aş û teselî bikin, wan biryar da ku herin ba wî.
Sofarê Naemayî lê vegerand û got:
