Eyûb 10:21 - Kurmanji Încîl

²¹ Beriya ez herim wê dera bêveger, Wî diyarê tarî û siya mirinê,

Eyûb 10:21 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

Samûêl II, 12:23

Lê zarok mir. Êdî ez çima rojiyê bigirim? Ma ez dikarim wî vegerînim? Ezê herim ba wî, lê wê neyê ba min.”

Samûêl II, 14:14

Helbet emê hemû bimirin. Em wekî avê ne ku tê rijandin û careke din berhev nabe. Lê Xwedê canekî nastîne, lê ji bo ku ji te dûr nemînin, fikrên çareseriya sirgûniyan li ba te hene.

Eyûb 10:22

Diyarê tarî yê taristana kûr, Diyarê bêpergal û siya mirinê, Li dera ku li wir ronahî jî taristana kûr e.’”

Eyûb 16:22

“Çimkî çend sal paşê, Ezê berê xwe bidim riya bêveger.

Eyûb 17:13

Heke ez li benda diyarê miriyan bim ku bibe mala min Û min nivîna xwe li tariyê raxistibe,

Eyûb 3:13

Çimkî niha ez bi aramî vezeliyabûm, Di xewê de bûm û rihet bûm,

Eyûb 3:5

Bila taristan û şevereş lê bibin xweyî, Ewr bi serê wê de dakeve Û taristana rojê bibizdîne.

Eyûb 34:22

Ne tarî û ne jî siya mirinê heye Ku xerabkar xwe tê de veşêrin.

Eyûb 38:17

Dergehên mirinê li ber çavê te xuya bûn? Te dergehên siya mirinê dîtin?

Zebûr 23:4

Ez di newala mirinê ya tarî re derbas bim jî, Natirsim ji xerabiyê. Çimkî tu bi min re yî, tu yî li ba min. Çoyê te, darê te rihetiyê dide min.

Zebûr 39:13

Tu çavên xwe ji ser min bide alî, Da ku ez bextiyar bibim, beriya çûna wî alî!»

Zebûr 49:20

Bi hemû rewnaqiya xwe ji têgihîştinê dûr e însan, Helaq dibe û diçe, wek heywan.

Zebûr 88:13

Belê min ya Xudan, min li te kir hawar, Û dua min a serê sibê digihîje tê.

Zebûr 88:6

Te ez kirim çala herî kûr, Te ez avêtim tarî û kûrahiyan.

Waiz 11:8

Mirovek salên dirêj bijî, Bila di hemûyan de şa be, Lê bila rojên xwe yê tarî bi bîr bîne, Çimkî wê gelek bin. Her tiştê ku tê pûç e.

Waiz 9:10

Ji bo xebatê her çi bi destê te bikeve, tu bi hemû hêza xwe wê bike. Çimkî li diyarê miriyan ê ku tu diçî kar û şêwir, zanabûn û şehrezayî tuneye.

Îşaya 38:11

Min got: “Ezê Xudan li diyarê zindiyan nebînim, Ezê di nav şêniyên dinyayê de Êdî li mirovan nenêrim.

Yêremya 2:6

Wan negot: ‘Xudan li ku ye Ku em ji welatê Misrê deranî? Ka Yê ku li beriyê, Li warê çal û beyaran, Li dera ziwa û taristana kûr, Li diyarê ku tu kes tê re derbas nedibû Û tu mirov lê nedima, rêberiya me kir?’