Di van nameyan de padîşah destûr da Cihûyan ku li her bajarî, di roja sêzdehê meha Adarê de ku dibe meha duwanzdehan, li tevahiya herêmên Ahaşwêroşê Padîşah bicivin
Padîşah ji Estera Şahbanû re got: “Cihûyan li qesra Sûsayê pênc sed kesî û deh kurên Haman kuştin û helak kirin. Kî dizane niha li herêmên min ên din çi kirine! Tu çi dixwazî? Wê ji te re bê dayîn. Daxwazeke te ya din heye? Bêje, wê bê kirin.”
Esterê got: “Heke bi dilê padîşah be, bila Cihûyên li Sûsayê, fermana te ya îro sibê jî pêk bînin. Bila cendekên her deh kurên Haman jî bên daleqandin.”
Cihûyên din ên li herêmên padîşahiyê rûdiniştin ji bo parastina canên xwe li hev civiyan. Ji bo ku xwe ji dijminên xwe rizgar bikin, heftê û pênc hezar kesên ku ji wan nefret dikirin kuştin. Lê belê dest nedan talanê wan.
Cihû, ji bo ku dest bavêjin wan kesên ku dixwestin wan tune bikin, li bajarên hemû herêmên Ahaşwêroşê Padîşah li hev civiyan. Tu kesî nikaribû xwe li ber wan ragire, ji ber ku tirsa wan ketibû ser hemû miletan.
Bila rabûn û rûniştina we ji hezkirina peran dûr be; bi tiştê ku di destê we de ye razî bin. Çimkî Xwedê gotiye: «Ez tu caran te nahêlim, Ez tu caran te bernadim.»