Min ji padîşah re got: “Bila padîşah her û her bijî! Bajarê goristana bav û kalên min wêran bûye û dergehên wê hatine şewitandin, ezê çawa xemgîn nebim?”
Ji ber ku ez û gelê min, ji bo ku em bên tunekirin, kuştin û helakirin hatin firotin. Heke em wek xulam û xadiman bihatana firotin, minê dengê xwe nekira, çimkî ji bo tiştekî wiha, hewce nedikir ku padîşah bihata acizkirin.”
Ev fermana padîşah, wê di roja sêzdehê meha duwanzdehan ku dibe meha Adarê de pêk bihata. Dijminên Cihûyan wê rojê hêvî dikirin ku zora Cihûyan bibin, lê dem û dewran guherî û Cihû zora wan kesan birin ku ji wan nefret dikirin.
Ax hinavê min, hinavê min! Ez êşê dikişînim! Ax dîwarên dilê min! Dilê min lê dide û nikarim bêdeng bim. Çimkî canê min dengê boriyan, qîrîna şer bihîst.