Jinik, li çiyê hat ba zilamê Xwedê û xwe avêt piyên wî. Gêhazî ji bo ku wê dehf bide, nêzîk bû. Lê zilamê Xwedê got: “Bihêle, çimkî kezeba wê dişewite. Xudan ev ji min veşart û ji min re negot.”
Piştî van tiştan Ahaşwêroşê Padîşah, Hamanê kurê Hammedatayê Agagî anî ser karekî bilind û bi vî awayî ew rûmetdar kir. Wî ew ji tevahiya serekan mezintir kir.
Ji ber ku ez û gelê min, ji bo ku em bên tunekirin, kuştin û helakirin hatin firotin. Heke em wek xulam û xadiman bihatana firotin, minê dengê xwe nekira, çimkî ji bo tiştekî wiha, hewce nedikir ku padîşah bihata acizkirin.”
Îsa di jiyana xwe ya li ser erdê de bi gazî û hawar, bi hêstirên çavan dua û lavan pêşkêşî wî kir, ku dikarî ew ji mirinê xilas bikira û ji ber xwedêtirsiya xwe hatibû bihîstin.
Piştî ku xwe li ber wî tewand wiha got: “Ezxulam, sûcdar ez im, bi tenê ez sûcdar im. Destûrê bide ku xulama te ji te re bibêje. Li gotinên wê guhdarî bike.