Dema Ahîtofêl dît ku şîreta kiriye pêk nehatiye, kerê xwe palan kir, berê xwe da bajarê xwe û çû malê. Piştî ku tevdîra mala xwe kir, xwe xeniqand. Rabûn wî di gora bavê wî de veşartin.
Ji ber ku Navotê Yîzreyêlî gotibû: “Ez milkê bav û kalên xwe nadim te,” Ahav xeyidî û bi hêrs ket qesra xwe. Li ser nivînan xwe pal da, mirûzê xwe tirş kir û nan nexwar.
Haman rabû cil û berg û hesp hilda, cil û berg li Mordexay kir, ew li hêsp siwar kir û li meydana bajêr gerand. Diçû û dihat, dikir gazî: “Padîşah mirovekî wiha rûmetdar dike.”
Gava padîşah ji bexçeyê qesrê vegeriya, dît ku Haman xwe avêtiye ber sedra ku Ester li ser rûdine. Li ser vê yekê padîşah qîriya: “Evê di mala min de dest bavêje jina min jî?” Hema wê gavê rabûn serçavê Haman nixamtin û birin.