Xulamên wî jê re got: “Ji bo xweyê me padîşah li keçeke xama bigerin. Bila ew li ba padîşah bimîne, hay jê hebe, di paşila wî de razê ku xweyê me padîşah germ bibe.”
Ew kesên wî yên herî nêzîk Karşena, Şêtar, Admata, Tarşîş, Meres, Marsena û Memûxan bûn ku rû bi rû ew didîtin. Ev heft pêşewayên Pars û Medan, rêveberên sereke yên padîşahiyê bûn.
Herwiha bila padîşah li hemû bajarên padîşahiya xwe karmendan peywirdar bike ku hemû keçikên ciwan û spehî bînin harema qesra Sûsayê, bin desthilatiya Hêgayê nemêr. Ji bo xemilandina wan her tiştê ku pêwist e, bila bidin wan.