Ew kesên wî yên herî nêzîk Karşena, Şêtar, Admata, Tarşîş, Meres, Marsena û Memûxan bûn ku rû bi rû ew didîtin. Ev heft pêşewayên Pars û Medan, rêveberên sereke yên padîşahiyê bûn.
Memûxan li pêş padîşah û giregiran got: “Waştiya Şahbanû ne tenê li dijî padîşah sûc kir, wê li dijî hemû serekan û gelên li hemû herêmên Ahaşwêroşê Padîşah sûcdar e.
Gava Haman hat, padîşah jê re got: “Ka bêje! Ji bo kesekî ku padîşah wî rûmetdar bike, divê em çi bikin?” Haman di dilê xwe de got: “Ma ji min pêve wê padîşah bixwaze kê rûmetdar bike?”