Avşalom ji xizmetkarê xwe re got: “Guhdarî bikin! Li bendê bin heta ku Amnon ji şerabê serxweş bibe. Gava min got: ‘Li Amnon bixin’ lêxin û wî bikujin. Netirsin! Fermanê ez didime we. Hêzdar û wêrek bin.”
Qasid bi fermana padîşah re bi lez dan rê. Ferman li qesra Sûsayê hat derxistin. Padîşah û Haman rûniştin, bi hev re vedixwarin, lê bajarê Sûsayê şaş û metel mabû.
Harbonayê ku yek ji axayê harema padîşah bû wiha got: “Binêrin, Haman ji bo Mordexayê ku jiyana padîşah rizgar kiriye daleqîne, darê pêncî gazî daçikandiye û dar li ber deriyê wî amade ye.” Padîşah got: “Bila Haman bi wî darî ve bê daleqandin.”
Piştî ku bi têra xwe şa bûn, wan got: “Şîmşon bînin, bila me şa bike.” Wan Şîmşon ji girtîgehê anî, tinazên xwe pê kirin û bi vî awayî şa bûn. Paşê wan ew di nav stûnan de da sekinandin.