Biblia Todo Logo
အွန်လိုင်း သမ္မာကျမ်းစာ

- ကြော်ငြာတွေ -




Efesî 5:3 - Kurmanji Încîl

3 Bi awayê ku li pîrozan tê, divê di nav we de, navê fuhûşiyê û her cûreyê nepakî an çavbirçîtiyê qet neyê gotin jî.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ

Peymana Nû (Încîl)

3 Lê hʼeta navê qavîyê û her hʼeramîyê, yan timayê jî gerekê nava weda neyê hildanê, çawa li cimeʼta Xwedê nakʼeve.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ

Пәймана Ну (Инщил)

3 Ле һʼәта наве ԛавийе у һәр һʼәрамийе, йан тьмайе жи гәрәке нава ԝәда нәйе һьлдане, чаԝа ль щьмәʼта Хԝәде накʼәвә.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ

کتاب مقدس به زبان کردی شیکاکی

3 بله نابَینا وَدا نابی حتا ناوه به ناموسیه، هر جورَ پیسیتیه آن طمعه ژی بِتَ سَر اَزمان، چون گو اَونَ گِیر اَونه گو ایمان مسیحْ هَنَ نایِن.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ




Efesî 5:3
58 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ  

Zilamê xerab, bi ya ku canê wî dikişîne dibe pesindar, Yê çavbirçî, red dike Xudan, biçûk dibîne Afirandar.


Tu dilê min li şîretên xwe bizivirîne, Û wî li qezenca neheq nefetlîne.


Tu ji nav tevahiya gel, mirovên bikêrhatî, Xwedêtirs, rast û yên ji qezenca neheq nefret dikin hilbijêre û wan li ser komên hezaran, sedan, pênciyan û dehan bike serek.


“Tê çav bernedî mal û milkê cîranê xwe. Tê çav bernedî jin, xulam, xadim, ga, ker an jî tu tiştekî cîranê xwe.”


“Hay jê hebin, hûnê her gotina ez ji we re dibêjim pêk bînin. Hûnê navê îlahan bi bîr neyînin û navê wan ji devê xwe dernexin.


Serwerê ne fêmdar e, gelekî xedar e, Lê kesê ji qezenca neheq nefret dike, emirdirêj e.


“Lê çav û dilê te tenê li ser qezenca neheq e. Tu li pey rijandina xwîna bêsûcan, Neheqî û zordestiyê dikevî.”


“Çimkî ji biçûkan heta mezinan, Çavê her kesî li ser qezenca neheq e. Ji pêxemberan heta kahinan, hemû hîlekar in.


Loma ezê jinên wan bidim kesên din Û zeviyên wan bidim dagirkeran. Çimkî ji biçûkan heta mezinan, Çavê her kesî li ser qezenca neheq e. Ji pêxemberan heta kahinan, hemû hîlekar in.


Heke zilamek bi jinekê re razê û nêzîkî wê bibe, wê herdu jî xwe bi avê bişon û heta êvarê qirêj bên hesibandin.


Ew çav berdidin zeviyan û desteser dikin, Dest datînin ser malan. Ew li mal û malxwê, Li mirov û mîrasê zorê dikin.


Gava gelê Îsraêl li Şîttîmê dima, hinek mêrên wan bi keçên Moaviyan re zina kirin.


Çimkî fikrên xerab, kuştin, zîna, fuhûşî, dizî, şahidiya derewîn û çêr ji dil dertên.


Û ji wan re got: «Hay ji xwe hebin û xwe ji her cûreyê çavbirçîtiyê biparêzin. Çimkî jiyana mirov ne bi pirrbûna malê wî ye.»


Gava Fêrisiyan yên ku ji peran hez dikirin, ev tiştên ha hemû bihîstin, tinazên xwe bi Îsa dikirin.


Lê em ji wan re binivîsin ku xwe ji tiştên ku bi pêşkêşkirina ji pûtan re murdar bûne, ji fuhûşiyê, ji heywanên mirar û ji xwînê dûr bixin.


Ew bi her cûreyê neheqî, neqencî, çavbirçîtî û xerabiyê tije ne. Bi çavnebarî, kuştin, pevçûn, hîle û marzikiyê dagirtî ne. Paşgotiniyê dikin,


Wê bi navê Xudan, bi awayekî ku li pîrozan tê, qebûl bikin û çi hewcedariya wê bikeve ba we, alîkariya wê bikin. Çimkî ew jî ji gelekan re û ji min re jî bû alîkar.


Ne jî endamên bedena xwe wek hacetên neheqiyê pêşkêşî guneh bikin. Lê belê wek ên ku ji nav miriyan rabûne, xwe pêşkêşî Xwedê bikin û endamên bedena xwe jî wek hacetên rastdariyê pêşkêşî Xwedê bikin.


Em fuhûşiyê nekin, wek hinekan ji wan fuhûşî kir û di rojekê de bîst û sê hezar kes ketin.


Bi rastî tê gotin ku di nav we de zîna heye. Hem jî zînayek wisa ku di nav miletên xwedênenas de jî tune: Heta yekî, jina bavê xwe biriye.


Xwarin ji bo zik e, zik jî ji bo xwarinê ye. Lê belê Xwedê wê hem zik û hem jî xwarinê wêran bike. Beden ne ji bo fuhûşê ye, lê ji bo Xudan e. Xudan jî ji bo bedenê ye.


Ji fuhûşê birevin. Her gunehê ku mirov bike, li derveyî bedenê ye, lê yê ku fuhûşê dike, li hember bedena xwe guneh dike.


Ez ditirsim ku gava ez dîsa bêm ba we, Xwedayê min, min li ber we bide şermê û ez ji bo gelekên ku berê guneh kirine û ji pîsîtî, fuhûşî û şehweta xwe tobe nekirine, şînê bigirim.


Çimkî tiştên ku ew bi dizî dikin, eyb e ku bên gotin jî.


Vê yekê qenc bizanin ku di Padîşahiya Mesîh û Xwedê de mîrasa tu mirovê fuhûşker, nepak an jî mirovê çavbirçî yanî pûtperest, tune.


Lê bila jiyana we hêjayî Mizgîniya Mesîh be, da ku ez bêm we bibînim, an neyêm jî, ez bibihîzim ku hûn di ruhekî de hîmgirtî ne û bi dil û can bi hev re ji bo baweriya Mizgîniyê tekoşînê dikin


Loma xwestekên xwe yên dinyayî, fuhûşî, pîsîtî, şehwet, xwesteka xerab û çavbirçîtiya ku pûtperestî ye, bikujin.


Çimkî daxwaza Xwedê ev e: Ku hûn pîroz bibin, yanî hûn xwe ji fuhûşê bidin paş;


Çimkî Xwedê ne ji bo pîsîtiyê, lê ji bo pîroziyê gazî me kirine.


lê bi kirinên qenc, wek li wan jinan tê, yên ku eşkere dikin ku ew di riya Xwedê de diçin.


ne bindestê şerabê be, ne zordar be, lê berbiwêr be, ne şerûd be û ji peran hez neke.


Çimkî hezkirina peran çavkaniyeke her cûreyê xerabiyê ye. Hinekan dilê xwe birin vê yekê, ji baweriyê ketin û bi gelek êşan cefa dan xwe bi xwe.


Çimkî mirov wê bibin xwehez, perehez, pesinker, pozbilind, çêrker, neguhdarên dê û bavan, nankor, nepak,


Divê devê wan bê girtin, çimkî ew ji bo qezenca xwe ya qirêjî tiştên ku divê neyên hînkirin, hîn dikin û malan bi tevahî xera dikin.


Çimkî çavdêrekî ku şahneyê Xwedê be, divê bêqusûr be, xwe dernexe pêş, zû hêrs nebe, ne bindestê şerabê be, ne zordar be, li pey qezenca ne rast nekeve;


Bi vî awayî, ji jinên pîr re jî bêje ku bila ew di kirinên xwe de hurmetkar bin. Bila ne buxtanê bikin û ne jî bibin bindestê şerabê, bila ya qenc hîn bikin.


Nebe ku yek, zînakar an bê tirsa Xwedê be, wek Esaw ê ku mafê nixurîtiya xwe bi xwarinekê firot.


Dema min ji nav talên xiftanek xweşik ê karê Şînarê, du sed şekel zîv û pariyek zêr ê ku giraniya wê pêncî şekel e dîtin, min çav berdayê û min ew birin. Niha ew di nav konê min de, di axê de veşartî ne. Zîv di binî de ye.”


Wek ku Xwedê ji we dixwaze, bi çavdêrîtî şivantiya keriyê Xwedê yê ku li ber we ye, ne ji mecbûrî lê ji dil bikin. Îcar vê ne ji bo qezenceke bêserûber, lê bi dilxwazî bikin.


bi taybetî jî yên ku li pey xwesteka pîs ên nefsê dikevin û desthilatî kêm dibînin, ji bo cezakirinê heta Roja Dawî hiltîne. Evên curetkar û qure, ji çêrkirina yên xweyî rûmet natirsin.


Çavên wan tije zîna ye, ji gunehkirinê têr nabin û canên xilupilo dixapînin. Dilê wan hînî çavbirçîtiyê bûye, ew zarokên nifirê ne.


Bi çavbirçîtiya xwe, ewê bi peyvên xapînok li ser pişta we biçêrin. Dîwanbûna ku ji berê ve ji bo wan e, dereng namîne û helaka wan naponije.


Lê belê piçek gazina min ji te heye: Li wê derê hin mirovên te hene ku hînkirina Balam digirin. Wî hînî Balaq kir ku zaryên Îsraêl ji rê derxe, da ku goriyên ji pûtan re hatine şerjêkirin bixwin û fuhûşiyê bikin.


Min wext da wê, da ku tobe bike; lê ew naxwaze ji fuhûşiya xwe tobe bike.


Lê heçî yên tirsonek in, yên bêewle, yên di nav pîsîtiyê de ne, yên kuştinê dikin, yên zînakar, yên sêrbaz, yên pûtperest û hemû yên ku derewkar in, para wan di wê golê de ye, ku bi êgir û kewkurtê dişewite. Mirina diduyan ev e.»


Yên wek kûçikan, yên sêrbaz, yên zînakar û yên mêrkuj, yên pûtperest û her kesê ku ji derewan hez dike û derewan dike, ew li derve ne.


Û ji kuştin, sêrbazî, fuhûşî û diziya xwe jî tobe nekirin.


Lê kurên wî di riya wî de nediçûn. Li pey kara xwe digeriyan, bertîl distandin û heq didan xwarin.


ကြှနျုပျတို့နောကျလိုကျပါ:

ကြော်ငြာတွေ


ကြော်ငြာတွေ