Avşalom got: “Min ji te re xeber şand ku tu bêyî te bişînim ba padîşah. Minê ji te daxwaz bikira ku tu jê re wiha bêjî: ‘Ez çima ji Geşûrê hatim? Ez li wir bimama wê çêtir bûya. Êdî ez dixwazim padîşah bibînim. Heke sûcekî min hebe bila min bikuje.’”
Ji ber ku ez li bajarê Geşûra xulamê te Aram dijiyam, min soz dabû û gotibû: ‘Heke Xudan dîsa min vegerîne Orşelîmê, ezê herim û li Hevronê biperizim wî.’”
Avşalom di saxiya xwe de, stûnekê hildabû û li Deşta Padîşah daçikandibû. Çimkî wiha digot: “Kurekî min tuneye ku navê min bidomîne.” Navê xwe li stûnê danîbû. Ew stûn hê jî bi navê Stûna Avşalom tê zanîn.
Padîşah lerizî, hilkişiya odeya ser dergeh, kir nalenal, giriya û got: “Lawo Avşalom lawo! Ax lawo Avşalom! Avşalom lawo! Xwezî ji dêla te ve, ez bimirama lawo! Ax lawo Avşalom lawo!”
Silêmanê Padîşah got: “Ji bo Adoniya tu tenê Avîşaga Şûnêmî dixwazî? Hema padîşahiyê jî jê re bixwaze! Jixwe birayê mezin e jî! Aviyatarê Kahin û Yoavê kurê Serûya jî pê re ne.”