10 Nûh heft rojên din jî sekinî û careke din kevok berda.
Piştî heft rojan tofan rabû.
Çimkî piştî heft rojan, ezê çil şev û çil rojan baranê bibarînim û hemû jîndarên ku min çêkirine, ji ser rûyê erdê rakim.”
Êvarê kevok zivirî û va ye pelekî zeytûna ter di nav nikulê xwe de bû. Nûh fêm kir ku av ji ser rûyê erdê kişiyaye.
Heft rojên din ma û dîsa kevok şand. Lê vê carê kevok venegeriya.
lê kevokê cihekî ku lê deyne nedît, çimkî av hê li ser tevahiya rûyê erdê bû. Kevok vegeriya ba Nûh. Wî destê xwe dirêj kir, kevok hilda û anî gemiyê, ba xwe.
Ez bi sebir li benda Xudan mam; Bi ser min ve xwar bû, bihîst feryada min.
Belê ya Xudan, em di rê û rêbazên te de Li benda te man. Daxwaza dilê me Navê te û salixdana te ye.
Ezê li benda Xudan bimînim ku rûyê xwe ji Mala Aqûb veşartiye. Ezê hêviya xwe pê ve girê bidim.
Lê eger em, tiştê ku em nabînin hêvî dikin, em bi sebir li bendê dimînin.