Destpêk 6:6 - Kurmanji Încîl

⁶ Xudan ji afirandina mirovan poşman bû û dilê wî êşiya.

Destpêk 6:6 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

Destpêk 6:7

Xudan got: “Ezê mirovên ku min afirandine, tevî heywan, afirîdên bi erdê ve dişêlin û teyrên ezmanan ji ser rûyê erdê rakim. Çimkî ez poşman bûm ku min ew afirandin.”

Samûêl II, 24:16

Dema milyaket ji bo Orşelîmê tune bike destê xwe dirêj kir, Xudan fikra xwe ya hilweşandinê guhert. Ji milyaketê ku gel tune dikir re got: “Bes e! Destê xwe bikişîne.” Milyaketê Xudan li ber bêndera Arawnayê Yevûsî disekinî.

Dîrok I, 21:15

Xwedê milyaketek şand ku Orşelîmê tune bike. Lê dema milyaket dikir wê tune bike, Xudan ew dît û fikra xwe ya hilweşandinê guhert. Ji milyaketê ku tune dikir re got: “Bes e! Destê xwe bikişîne.” Milyaketê Xudan, li ber bêndera Ornanê Yevûsî disekinî.

Zebûr 106:45

Ji bo xatirê wan, peymana xwe bibîr anî, Li gor mezinbûna kerema xwe, dilovanî li wan kir.

Zebûr 110:4

Xudan sond xwar, ji sonda xwe nazivire: «Li gor pergala Melkîsedek, Tu her û her kahîn î!»

Zebûr 119:158

Çaxê min xayin dîtin, dilê min qeliqî, Çimkî ew peyva te nagirin.

Zebûr 78:40

Gellek caran li çolê serî li ber wî hildidan, Li dera tenha ew hêrs dikirin!

Zebûr 81:13

Xwezî gelê min, gohê xwe bida min, Û Îsraêl di riyên min de bimeşiya!

Zebûr 95:10

Çil salan min derdê wî nifşî kişand, Min got, «Ev miletek dilşaşbûyî ye, Wan bi riyên min nizanibûn.»

Derketin 32:14

Bi vî awayî Xudan fikra xwe guhert û xerabiya ku gotibû, bi gelê xwe nekir.

Îşaya 48:18

“Xwezî te baş guhê xwe dabûya emrên min! Wî çaxî wê aştiya te wekî çeman Û edaleta te jî wekî sêlaka deryayê bûya.

Îşaya 63:10

Lê ew bûn serhildêr, Wan Ruhê wî yê Pîroz aciz kir. Loma ew guherî û bû dijminê wan, Wî bi xwe li dijî wan şer kir.

Yêremya 18:7

Di gavekê de ez li ser miletekî yan padîşahiyekê bêjim ku ezê wan hilweşînim, ji kokê rakim û tune bikim.

Yêremya 26:19

“Ma Hîzqiyayê Padîşahê Cihûdayê û gelê Cihûda ew kuşt?! Qey ew ji Xudan netirsiyan, li hizûrê wan lavayî Xudan nekir? Loma Xudan fikra xwe guhert û xerabiya ku gotibû ezê bînim serê wan, pêk nehat. Lê niha em bixwe belayeke mezin tînin serê xwe.”

Hoşêya 11:8

“Ya Efrayîm, ezê çawa te bidim destan? Ya Îsraêl, ezê te çawa teslîm bikim? Ezê çawa te bikim wekî Admayê? Ezê çawa wekî Sevoyîmê bi te re tevbigerim? Dilê min peritî, Dilovaniya min dikele.

Yoêl 2:13

Ne cilên xwe, dilê xwe biçirînin Û li Xwedayê xwe Xudan vegerin. Çimkî ew keremdar û dilrehm e, Zû hêrs nabe, dilovaniya wî zêde ye, Dev ji cezakirinê berdide.

Ûnis 3:10

Xwedê kirinên Nînowayiyan dît. Ew ji gunehên xwe zivirîbûn. Li wan hat rehmê, fikra xwe guhert. Tiştê ku soz dabû bîne serê wan, nekir.

Melaxî 3:6

“Çimkî ez Xudan im, ez naguherim. Ya gelê Aqûb! Ji ber vê yekê hûn telef nebûne.

Hejmartin 23:19

Xwedê ne mirov e Ku derewan bike. Ew ne ji kurê mirovan e Ku fikra xwe biguherîne. Ma ew dibêje û nake? Yan jî soz dide û nake?

Romayî 11:29

Çimkî diyariyên Xwedê û gazîkirina wî bi şûn ve nayên standin.

Efesî 4:30

Ruhê Xwedê yê Pîroz ê ku hûn ji bo roja rizgariyê bi wî hatine morkirin, xemgîn nekin.

Dubarekirina Şerîetê 32:29

Xwezî biaqil bûna û ev yek fêm bikirana Û li ser dawiya xwe têgihiştî bûna.

Dubarekirina Şerîetê 32:36

“Wê Xudan gelê xwe rast derxe. Gava ew bibîne ku hêza wan diqede, Tu kesê ne azad ne jî girtî nemîne, Wê dilê wî bi xulamên wî bişewite.

Dubarekirina Şerîetê 5:29

Xwezî dilekî wisa bi wan re hebûya ku ji min bitirsiyana û hergav hemû emrên min pêk bianiyana! Xwezî qencî her û her bi wan û zarokên wan bihata kirin!

Îbranî 3:10

Ji ber vê yekê ez ji wî nifşî xeyidîm. Û min got: ‹Ew hergav di dil de varî dibin.› Û wan riyên min nezanîn.

Îbranî 3:17

Û Xwedê çil salan ji kê xeyidî? Ma ne ji wan ên ku guneh kirin û bedena wan li çolê ket?

یعقوب 1:17

Her dayîna qenc û her diyariya bêkêmahî ji jor e, ji Bavê ronahiyan tê xwarê. Li ba wî guherîn û siya zivironekiyê tune.

Samûêl I, 15:11

“Ez poşman bûm ku min Şawûl kir padîşah. Çimkî êdî ji pey min vegeriya û gotinên min bi cih neanî.” Hêrsa Samûêl rabû û tevahiya şevê hewar û gaziyê xwe bir Xudan.

Samûêl I, 15:29

Xwedayê Îsraêl herheyî ye. Ew hîle nake û poşman nabe. Çimkî ew ne mirov e ku poşman bibe.”

Samûêl I, 15:35

Samûêl heta roja mirina xwe jî Şawûl nedît. Lê ew herdem li ber Şawûl diket. Xudan poşman bûbû ku Şawûl kiribû padîşahê gelê Îsraêl.