1 Piştî demekê ji Ûsiv re got: “Bavê te nexweş e.” Ûsiv herdu kurên xwe Minaşşe û Efrayîm hildan û da rê.
Herdu kurên Ûsiv, Minaşşe û Efrayîm, li welatê Misrê ji Asenata keça Potîfera yê kahinê bajarê Onê çêbûn.
Gava ji Aqûb re got: “Va ye kurê te Ûsiv tê ba te,” Îsraêl xwe da hev û li ser nivînan rûnişt.
“Niha herdu kurên te yên ku beriya hatina min li welatê Misrê ji te re çêbûne, yên min tên hesibandin. Wekî ku Rûbên û Şimûn ên min in, wê Efrayîm û Minaşşe bibin ên min.
Wî Efrayîm û neviyên wî dîtin. Herwiha wî bûyîna zarokên Maxîrê kurê Minaşşe jî dîtin.
Êlîşa ket ber nexweşiyeke giran. Yehoaşê Padîşahê Îsraêlê çû ba wî, li ser wî giriya û got: “Wey bavo, wey bavo! Erebeya Îsraêlê û siwarên wê!”
Êlîşa mir û hate veşartin. Her sal di biharê de rêbirên Moavê, êrîşî welêt dikirin.
Paşê Eyûb sed û çil salan jiya û wî çar nifş ji kur û neviyên xwe dîtin.
Û tu, zarokên zarokên xwe bibînî! Aştî li ser Îsraêlê be!
Herdu xwişkan ji Îsa re xeber şandin û gotin: «Ya Xudan, yê ku tu jê hez dikî nexweş e.»
Bi baweriyê, Aqûb li ber mirinê ji bo herdu kurên Ûsiv duayên qenc kirin, «pala xwe da serê gopalê xwe û perizî Xwedê.»
Herwiha Ûsivî du eşîr bûn; Efrayîm û Minaşşe. Li welêt para Lêwiyiyan nebû, tenê bajarên ku lê rûnin û mêrgên wan ku pezê xwe lê biçêrînin.