Ûsiv ji birayên xwe veqetiya û destpê kir, giriya. Piştre vegeriya ba wan û dîsa bi wan re peyivî. Wî Şimûn ji wan stand û li ber çavên wan ew da girêdan.
“Ax, ya Xudan, lava dikim bîne bîra xwe ku çawa bi te re bi dilsozî û bi tevahiya dil xwe meşiyam û tiştên di çavê te de qenc in kirin.” Piştre Hîzqiya bi dilekî şewat giriya.
“Ezê ruhê kerem û lavakirinê birijînim ser Mala Dawid û şêniyên Orşelîmê ku li min, li yê ku wan qul kirine binêrin. Wê mîna kesekî ku şîna kurê xwe yê tenê dike, şînê bikin. Wekî kesê ku ji bo kurê xwe yê pêşî êşê dikişîne, wê êşê bikişînin.