Dawid li wir ji Xudan re gorîgehekê çêkir û qurbanên aştiyê û şewitandinê pêşkêş kirin. Wî gazî Xudan kir û Xudan li ser gorîgeha qurbana şewitandinê, ji ezmanan bi êgir bersiva wî da.
“Lê tê ji nixuriyê dewêr, mî yan jî bizinê berdêlê nestînî. Ew pîroz in. Tê xwîna wan bi ser gorîgehê ve bireşînî û wekî pêşkêşiya şewitandinê, tê bezê wan bişewitînî ku bêhna wê bi Xudan xweş be.
Bi baweriyê, Habîl goriyeke ji ya Qayîn çêtir pêşkêşî Xwedê kir. Bi wê baweriyê ew mirovekî rast hat erêkirin, çimkî Xwedê diyariyên wî erê kirin. Rast e, Habîl mirî ye, lê bi saya baweriya xwe hê jî dipeyive.
Hemû yên ku li ser erdê rûdinin, hemû yên ku navên wan ji damezrandina dinyayê ve di Kitêba Jiyanê ya Berxê şerjêkirî de nehatine nivîsîn, wê jê re herin ser çokan.
Milyaketê Xudan serê gopalê ku di destê wî de ye, dirêj kir û danî ser goşt û nanê şikeva. Piştre agir ji zinêr derket, goşt û nanê şikeva xwar. Milyaketê Xudan ji ber çavê wî winda bû.
Lê Samûêl got: “Ma Xudan ji guhdariya dengê xwe zêdetir, ji pêşkêşî û qurbanên şewitandinê hez dike? Guhdarîkirin ji qurbanan û îtaetkirin ji bezê beranan çêtir e.