Aqûb got: “Ez nixuriyê te me, Esaw im. Tiştê ku te ji min re got, min kir. Ji kerema xwe rabe û ji goştê nêçîra ku min ji te re kiriye bixwe ku tu min pîroz bikî.”
Îshaq got: “Baş e lawo, de ka rabe hinek ji goştê nêçîra ku te kiriye bîne ku ez bixwim û te pîroz bikim.” Aqûb pêşî xwarin û piştre jî şerab anî. Wî xwar û vexwar.
Ew nêzîkî bavê xwe bû û wî ew ramûsa. Çaxê Îshaq cilên wî bêhn kir, ew pîroz kir û got: “Va ye, bêhna kurê min, Wekî bêhna çolên ku Xudan pîroz kiriye.
Wî jî xwarineke bilezet amade kir û ji bavê xwe re anî. Ji bavê xwe re got: “Bavo, rabe ji goştê nêçîra ku min ji te re aniye bixwe ku tu min pîroz bikî.”
Şimûn ew pîroz kirin û ji diya wî Meryemê re got: «Ev zarokê ha ji bo ketin û rabûna gelekan li Îsraêlê hatiye danîn û ew nîşanek e ku li hember derkevin,