Îbrahîm serê sibê zû rabû, kerê xwe kurtan kir, bi du xulam û Îshaqê kurê xwe re da rê. Wî ji bo qurbana şewitandinê êzing birîn û çû cihê ku Xwedê jê re gotibû.
“Vegere û ji Hîzqiyayê serwerê gelê min re bêje: ‘Xwedayê bavkalê te Dawid Xudan wiha dibêje: Min duaya te bihîst, min hêsirên çavên te dîtin. Ezê esse te sax bikim. Tê di roja sisêyan de herî Mala Xudan.
Di roja sisêyan de Esterê cil û bergên şahbanûtiyê li xwe kirin û li hewşa hundir a qesra padîşah, li ber odeya text sekinî. Padîşah jî li ser textê xwe yê ku li pêşberî deriyê ketinê rûniştibû.
Wan got: “Xwedayê Îbraniyan li me xuya bû. Em ji te lava dikin, bihêle sê rojan em di beriyê re herin û ji Xwedayê xwe Xudan re qurbanan serjê bikin. Nexwe wê me bi şûr an kulê ceza bike.”
Bi vî awayî ew ji Çiyayê Xudan bi rê ketin û qonaxa sê rojan çûn. Ji bo ku ji wan re dera bêhnvedanê bibîne, Sindoqa Peymana Xudan sê rojan li pêş wan çû.
Wê di roja sisêyan û roja heftan de xwe bi ava paqijiyê bişo û bi vî awayî paqij bibe. Gava ew xwe di roja sisêyan û roja heftan de neşo, wê paqij neyê hesibandin.
Wê kesê paqij di roja sisêyan û roja heftan de avê bi ser kesê qirêj de bireşîne û di roja heftan de wê paqij bê hesibandin. Îcar wê kesê paqijbûyî cilên xwe û serê xwe bişo. Wê êvarê paqij bê hesibandin.
Bila her kesê ji we ku mirovekî kuştiye yan dest daye miriyekî, heft rojan li derveyî artêşgehê bimîne. Herwiha bila di roja sisêyan û di roja heftan de xwe û êsîrên xwe ji gunehan pak bike.
“Di nav artêşgehê de bigerin, emir bidin gel û bêjin: ‘Ji bo xwe xurek amade bikin. Çimkî ji bo hûn welatê ku Xwedayê we Xudan dide we ji xwe re bikin milk, sê roj paşê hûnê di Çemê Şerîayê re derbas bibin.’”