2 Sara bi zaro ma, di kalîtiya Îbrahîm de, di wê dema Xwedê diyar kiribû de kurek jê re anî.
Xwedê got: “Na! Wê jina te Sara kurekî bîne û tê navê wî Îshaq deynî. Ezê bi wî û ziriyeta wî re peymana xwe her û her berdewam bikim.
Lê ezê peymana xwe sala bê vî çaxî, bi kurê ku Sara ji te re bîne, ango bi Îshaq re girê bidim.”
Yekî ji wan got: “Sala bê vê demê, esse ezê vegerim ba te û wê kurekî jina te Sarayê hebe.” Sarayê ji nav derê kon, li pişt wî guhdarî dikir.
Ma ji bo Xudan tiştekî nepêkan heye? Ezê sala bê, di çaxê ku hat diyarkirin de vegerim ba te û wê kurekî Sarayê hebe.”
Û va ye, Êlîzabêt a ku mirova te ye, ew jî bi vê pîrîtiya xwe ve bi kurekî bizaro ye. Ya ku jê re digotin ku zarokan nayne, va ye, ew di heyva xwe ya şeşan de ye.
Û Xwedê peymana sinetê da wî. Birahîm bû bavê Îshaq û di roja heştan de ew sinet kir. Îshaq bû bavê Aqûb û Aqûb jî bû bavê diwanzdeh bavikan.
Çimkî gotina sozê ev bû: «Saleke din, di vê demê de ezê vegerim û wê kurekî Sara hebe.»
Hatiye nivîsîn ku du kurên Birahîm hebûn: Yek ji cêriyê û yek jî ji jina azad.
Bi saya baweriyê Birahîm, bi ser ku ew pîr bû û Sarayê jî nedikarî zarokan bianiya, dîsa hêz dît ku bibe bav. Çimkî wî, yê ku soz dabû dilsoz dît.
Lê min Îbrahîmê bavkalê we ji aliyê din ê çêm hilda û li tevahiya Kenanê gerand. Min ziriyeta wî zêde kir û Îshaq dayê.