2 Îbrahîm ji bo Saraya jina xwe got: “Ev xwişka min e.” Wî Avîmelekê Padîşahê Gerarê şand pey Sarayê û ew anî.
Karmendên Firewn jinik dît û pesnê wê ji Firewn re da. Li ser vê yekê jinik birin qesrê.
Bi rastî jî ew xwişka min e. Bavê me yek e, lê diya me cuda ye û ew bû jina min.
Avîmelek û Pîxolê fermandarê artêşa wî, ji Îbrahîm re got: “Di her tiştê ku tu dikî de Xwedê bi te re ye.
Piştî xelaya ku di dema Îbrahîm de çêbûbû, li welêt xelayeke din rabû. Îshaq çû Gerarê ba Avîmelekê Padîşahê Filîstiyan.
Avîmelek jî, ji Îshaq re got: “Ji nav me here, çimkî hêza te bi ser ya me ket.”
Çaxê mirovên wê derê li ser jina wî jê pirsîn, wî got: “Ew xwişka min e.” Ew ditirsiya ku bêje: “Jina min e.” Wî ji xwe re got: “Mirovên herêmê dikarin ji ber Rebeqayê min bikujin, çimkî ew delal e.”
Çimkî rast heft caran bikevin jî, dîsa radibin, Lê di felaketê de kesên xerab wêran dibin.
Tirsa mirovan dafik e, Lê kesê bi Xudan ewle ye, di ewlehiyê de ye.
Rewşa kesê diçe ba jina cîranê xwe wisa ye, Kesê dest bavêje wê, wê bêceza nemîne.
Li ser rûyê erdê kesekî rast tuneye ku qencî kiribe Û tu caran guneh nekiribe.
Loma derewan ji xwe dûr bixin û «her yek ji we bi cîranê xwe re rastiyê bipeyivin,» çimkî em endamên hev in.
Derewan li hev nekin, çimkî we mirovê kevin bi kirinên wî ve ji ser xwe avêtiye û