Piştre Xwedê Xudan got: “Niha Adem bûye yekî mîna me, bi qencî û xerabiyê dizane. Êdî divê destûr neyê dayîn ku ew destê xwe dirêjî fêkiyê dara jiyanê bike, jê bixwe û her û her bijî.”
Piştî wî Adem qewitand û li aliyê rojhilatê Bexçeyê Êdenê, wî xerûb û şûrekî agiravêj ê bi her aliyî ve dizivire bi cih kirin ku parastina riya dara jiyanê biparêzin.
“Çimkî tu bi xerabiya xwe ewle bûyî. Te got: ‘Tu kes min nabîne.’ Zanîn û şehrezabûna te tu şaş kirî. Loma te di dilê xwe de got: ‘Ez heme û ji xeynî min yeka din tuneye.’
Ewê ku guhên wî hene, bila bibihîze ku Ruh ji civînan re çi dibêje. Ewê ku bi ser dikeve, ezê xwarina ji dara jiyanê ya ku di bihişta Xwedê de ye bidim wî.›»