“Ezbenî, kerem bikin mala xulamê xwe. Şeva xwe derbas bikin û lingên xwe bişon. Sibê zû rabin, bi riya xwe ve herin.” Wan got: “Na, emê şeva xwe li meydana bajêr derbas bikin.”
Rojekê Êlîşa diçû Şûnêmê. Li wê derê jineke dewlemend hebû. Jinikê zorê lê kir ku ew xwarinê bixwe. Her dema ku ew diçû Şûnêmê, ji bo xwarinê bixwe riya xwe pêdixist.
“‘Hûnê heft rojan nanê şikeva bixwin. Hûnê roja pêşî hevîrtirş ji mala xwe rakin. Ji roja pêşî heta roja heftan, her kî ji nanê bihevîrtirş hatiye çêkirin bixwe, wê ji gelê Îsraêl bê avêtin.
Wan bi hevîrê ku ji Misrê bi xwe re anîbûn nanê şikeva çêkirin. Hevîrê wan tirş nedibû. Çimkî hevîrtirş tunebû. Ew ji Misrê hatibûn qewitandin û nikaribûn dereng bimînin û ji xwe re xwarin amade bikin.
Gîdyon çû malê, karikek serjê kir. Ji efayek arvan, nanê şikeva çêkir. Wî goşt xist selikê û ava goşt kir quşxaneyê. Wî ew li bin darberûyê pêşkêş kir.