Hem yê ku li mala te çêdibe û hem jî yê ku bi pereyê te tê kirîn, esse divê bê sinetkirin. Ev nîşana bedena we, wê her û her bibe nîşana peymana navbera min û we.
Wê şevê Xudan lê xuya bû û got: “Ez Xwedayê bavê te Îbrahîm im. Netirse, ez bi te re me. Ezê te pîroz bikim û ji bo xatirê xulamê xwe Îbrahîm ziriyeta te zêde bikim.”
Her cara keskesor derkeve, ezê wê bibînim û wê peymana herheyî ya di navbera Xwedê û hemû beşer û cureyên jîndarên li ser erdê hatiye danîn de, bi bîr bînim.”
Xwedê ji Mûsa re got: “Tê ji gelê Îsraêl re wiha bêjî: ‘Xwedayê bav û kalên we, Xwedayê Îbrahîm, Xwedayê Îshaq û Xwedayê Aqûb Yahwe ez şandim ba we.’ Navê min her û her ev e. Nifş bi nifş ezê wiha bêm bibîranîn.
“Çimkî ez Xudan, ez ji edaletê hez dikim Û ji xerabî û neheqiyê nefret dikim. Ezê bi dilsozî heqdestê wan bidim, Ezê bi wan re peymaneke herheyî çêkim.
Bi ser vê yekê jî, gava ew li welatê dijminan in, ezê wan red nekim. Ezê nefretê nekim ku wan telef bikim û peymana xwe ya ku min bi wan re çêkiriye bişikênim. Çimkî ez Xwedayê wan Xudan im.
Lê ezê ji bo xatirê wan, peymana ku min bi bav û kalên wan ên min ew ji welatê Misrê deranîn re çêkiriye bi bîr bînim ku ezê Xwedayê wan bim. Xudan ez im.’”
Lê wan welatekî hê çêtir, yanî yê ezmanî dixwest. Ji ber vê yekê Xwedê şerm nake eger ew bêjin: «Ew Xwedayê me ye»; çimkî wî ji wan re bajarek amade kiriye.
Xudan dibêje: ‹Piştî wan rojan Peymana ku ezê bi mala Îsraêl re girê bidim ev e: Ezê qanûnên xwe bixim hişê wan Û ezê wan li ser dilê wan binivîsim. Ezê bibim Xwedayê wan, Û ew jî wê bibin gelê min.
Milyaketê Xudan ji Gîlgalê derket Boxîmê û ji gelê Îsraêl re got: “Min hûn ji Misrê deranîn û anîn welatê ku min ji bav û kalên we re soz dabû. Min got: ‘Ezê peymana ku min bi we re çêkiriye tu caran xera nekim.