3 Avram deverû çû erdê û Xwedê jê re got:
Îbrahîm deverû çû erdê, keniya û di dilê xwe de got: “Zilamekî sed salî dikare bibe xweyî zarok? Wê Sara di nod saliya xwe de zarok bîne?”
Îbrahîm serê xwe rakir û dît ku sê kes li ber wî sekinîne. Çaxê ku wî ew dîtin, ji ber deriyê konê xwe beziya, hat pêşiya wan û deverû çû erdê.
Tevahiya gel dît û deverû çû erdê û got: “Xudan, Xwedê ye! Xudan, Xwedê ye!”
Ez Xwedayê bavê te, Xwedayê Îbrahîm, Xwedayê Îshaq û Xwedayê Aqûb im.” Mûsa rûyê xwe nixamt, çimkî ew ditirsiya ku li Xwedê binêre.
Min dengvedana gotinên wî bihîstin, ez ketim erdê û di xeweke giran re çûm.
Mûsa û Harûn li ber çavê civaka Îsraêl deverû çûn erdê.
Mûsa û Harûn deverû çûn erdê û wan got: “Ya Xwedê, Xwedayê ruhên hemû beşerê, gava kesek guneh dike, tu li tevahiya civakê hêrs dibî?”
“Ji nav vê civakê xwe dûr bixin. Ezê wan yekser tune bikim.” Ew deverû çûn erdê.
Gava şagirtan ev bihîst, ji tirsan deverû ketin erdê.
Wî got: “Ne yek im jî, ez fermandarê artêşa Xudan im. Nû hatim.” Yêşû deverû çû erdê, perizî û got: “Ezbenî, emrekî te li xulamê te heye?”
Gava min ew dît, ez wek yekî mirî ketim ber lingên wî. Wî jî destê xwe yê rastê danî ser min û got: «Netirse, ez Yê pêşî û Yê Paşî me.
Milyaketê Xudan bi agirê ku ji gorîgehê hildibe re hilkişiya ezmanan. Çaxê Manoah û jina wî ev dît, deverû çûn erdê.
