1 Di destpêkê de zimanê mirovên tevahiya dinyayê yek bû û wekî hev dipeyivîn.
Di nav miletên xwe de, li gorî qeydên xwe, ziriyetên kurên Nûh ev in. Hemû mirovên ku piştî tofanê li ser rûyê erdê belav bûne, ji wan in.
Gava ber bi rojhilat ve koç kir, wan li welatê Şînarê deştek dît û li wir bi cih bûn.
Xudan got: “Va ye, ew yek milet in. Zimanê wan hemûyan yek e û ev bi tenê destpêka kirinên wan e. Êdî tu tiştê ku pîlan bikin ji wan re nabe zehmet.
Wê rojê wê li welatê Misrê pênc bajar hebin ku bi zimanê Kenanê dipeyivin. Wê ev bajar ji Xudanê Karîndar re sonda hevalbendiyê bixwin. Wê navê bajarekî ji wan bibe “Bajarê Tavê.”
“Wî çaxî ezê lêvên miletan pak bikim Ku hemû gazî navê Xudan bikin Û mil bi mil ji min re xizmetê bikin.
Li ser vî dengî elaleteke mezin civiya û tevlihev bû, çimkî her kesî dibihîst ku bi zimanê wî dipeyivin.