Ji ber vê yekê ji bajêr re “Babîl” hat gotin. Çimkî Xudan li wir zimanên hemû mirovan tevlihev kirin. Ji wir ew bi ser tevahiya rûyê erdê ve belav kirin.
“Ji kerema xwe, ji bo me ji Xudan şîretê bixwaze. Çimkî Nebûxadnessarê Padîşahê Babîlê li dijî me şer dike. Belkî Xudan ji bo me kerameteke xwe pêk bîne ku Nebûxadnessar ji me dûr bibe.”
“Rabe here welatê Meratayîmê! Bi ser wê de here, êrîşê şêniyên Peqodê bike. Wan bi tevahî tune bike.” Ev e gotina Xudan. “Çawa ku min li te emir kiriye, wisa bike.
Reb Yehoyaqîmê Padîşahê Cihûdayê û hin taximên li Mala Xwedê kir destê Nebûxadnessar. Nebûxadnessar ew bi xwe re birin welatê Şînarê û danîn nav xezîneya mala îlahê xwe.
Herin bajarê Kalnêyê û bibînin, Ji wir herin Hamaya mezin Û dakevin bajarê Gatê yê Filîstiyan. Ma hûn ji van padîşahiyan çêtir in? Gelo sînorê wan ji sînorê we ne firehtir e?
Ya Siyona keç! Wekî jina zarok tîne, êş û janê bikişîne! Çimkî tê niha ji bajêr derkevî û li çolan kon vedî. Tê herî Babîlê û li wê derê bêyî azadkirin. Li wir, wê Xudan te ji destê dijminên te rizgar bike.
Wê welatê Aşûrê bi şûr Û welatê Nemrûd bi şûrên tazî şivantiyê bikin. Heke Aşûrî derbasî sînorê me bibin û pê li welatê me jî bikin, Wê ev rêber me rizgar bikin.