5 Xwedê navê ronahiyê “Roj” û navê tariyê “Şev” danî. Bû êvar û sibe, ev roja pêşî bû.
Bû êvar û sibe, ev roja sisêyan bû.
Bû êvar û sibe, ev roja çaran bû.
Bû êvar û sibe, ev roja pêncan bû.
Xwedê her tiştê çêkiribû dît ku qenc e. Bû êvar û sibe, ev roja şeşan bû.
Xwedê navê qûbeyê “Ezman” danî. Bû êvar û sibe, ev roja diduyan bû.
“Heta ku dinya hebe, Wê çandinî û dirûn, Sarî û germî, Havîn û zivistan, Şev û roj hebe.”
Tu dikî tarî, dibe şev, Hingê hemû heywanên daristanê dertên.
Roj ji rojê re gotin dibêje, Şev ji şevê re zanînê dide nîşan.
Yên ku rûdinên li wî kujê dinê, Ditirsin ji karên te yên nedîtî. Ji rojhilat heta rojava, Tu wan bi şahî didî qêrîn.
Roj ya te ye, şev jî ya te, Roj û ronahî te amade kir.
Yê ku şikil dide ronahiyê û taristanê diafirîne, Yê ku aştî çêdike û xerabî diafirîne, Xudanê hemû van karan dike, ez im.
“Xudan wiha dibêje: ‘Heke hûn bikaribin peymana min a bi rojê re û peymana min a bi şevê re xera bikin ku şev û roj di dema xwe de çênebin,
Gava tevahiya Mala Îsraêl mirina Harûn dît, wan sî rojan şîna wî kir.
karê her kesî wê eşkere bibe. Çimkî ew Roj wê wî nîşan bide, çimkî kar wê bi êgir xuya bibe û agir bi xwe wê karê her kesî biceribîne ku çi cûre ye.
Lê her tiştê ku dikeve ber ronahiyê, xuya dibe.
Çimkî hûn hemû zarokên ronahiyê û zarokên rojê ne. Em ne ji şevê û ne jî ji tariyê ne.