Destpêk 1:2 - Kurmanji Încîl

² Erd vikîvala û bêşikil dibû, tariyê kûrahî radipêça. Ruhê Xwedê li ser rûyê avê digeriya.

Destpêk 1:2 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

Eyûb 26:14

Ev tenê keviya karên wî ne Û tişta me jê bihîstiye pistêneke biçûk e! Lê kî dikare gurmîna hêza wî fêm bike?”

Eyûb 26:7

Ew ezmanên bakur li ser valahiyê belav dike Û li ser nebûnê dinyayê dadileqîne.

Eyûb 38:9

Gava min ewr jê re kirin cil Û taristana kûr jê re kir pêçek,

Eyûb 41:32

Li pey xwe şopeke birqok dihêle, Mirov difikire ku porê spî yê avên kûr heye.

Zebûr 104:30

Tu Ruhê xwe dişînî, ew diafirin, Û tu, rûyê erdê nû dikî.

Zebûr 104:6

Te kûrahiyê wek xiftan lê rapêça, Av li ser serê çiyan man.

Zebûr 136:6

Wî erd li ser avan belav kir; Kerema wî her û her e!

Zebûr 148:7

Ji ser rûyê erdê pesnê Xudan bidin, Ey hûtên deryayê û hemû kûrahî,

Zebûr 33:6

Ezman bi peyva Xudan, Roj û heyv û stêr, bi hilma wî hatin afiran.

Methelokên 8:24

Gava hê kûrahiyên avê, Kaniyên gur tunebûn ez çêbûm.

Îşaya 31:5

Çawa ku teyr difirin, Wê Xudanê Karîndar Orşelîmê wisa biparêze. Wê biparêze û azad bike, Di ser wê re derbas be û rizgar bike.”

Îşaya 45:18

Çimkî Xudanê ku ezmanan afirandiye –Ew Xwedê ye!– Yê ku erdê çêkiriye û şikil dayê, Yê ku asê kiriye û vikîvala neafirandiye Şikil dayê ku li ser were rûniştin wiha dibêje: “Ez Xudan im û yekî din tuneye.

Yêremya 4:23

Min li erdê nihêrî, vikîvala û bêşikil bû, Min li ezmanan nihêrî, ronahiya wan tunebû.

Nahûm 2:10

Vala, vikîvala, wêran! Dil dihelin, çok dilerizin. Hemû hinav diêşin û hemû rû diçilmisin.

Korîntî II, 4:6

Çimkî, Xwedayê ku got: «Bila ji tariyê ronahî bibiriqe», di dilê me de jî biriqî, da ku ronahiya zanîna rûmeta Xwedê ya li ser rûyê Îsa Mesîh, bide me.

Dubarekirina Şerîetê 32:11

Wekî teyrekî ku hêlîna xwe şiyar dike Û baskên xwe bi ser têjikên xwe ve ditikîne, Wî baskên xwe dirêj kirin, ew hildan Û li ser baskên xwe ew hilgirtin.