Bi vî awayî wan heywanên xwe ji Ûsiv re anîn. Ûsiv beramberî hesp, pez, dewar û kerên wan, xwarin da wan. Wî, wê salê di ber hemû heywanên wan de nan da wan.
Wan got: “Xwedayê Îbraniyan li me xuya bû. Em ji te lava dikin, bihêle sê rojan em di beriyê re herin û ji Xwedayê xwe Xudan re qurbanan serjê bikin. Nexwe wê me bi şûr an kulê ceza bike.”
“Çawa ku li Misrê çêbû, min kul şand nav we. Min xortên we bi şûr kuştin, hespên we jî desteser kirin, Min pozên we bi bêhna pîs a artêşgeha we tije kir. Dîsa jî hûn li min venegeriyan.” Ev e gotina Xudan.
Va ye, destê Xudan li hember te ye, tê kor bibî û tu ji bo demekê tavê nabînî.» Di cih de mij û tarî bi ser wî de hat, veşewişî, li yekî geriya ku bi destê wî bigire.
Lê bila çavê we li ser be. Heke ew bi riya Bêtşemeşê re derbasî welatê xwe bibe, naxwe Xwedê ev belaya mezin bi ser me de şandiye. Heke na emê bizanibin ku ev bela ne ji wî ye lê bi xwe çêbûye.”