Di nav bagera zîpikê de herdem brûskê lê dixist. Ev zîpik ewqas dijwar bû ku li seranserê welatê Misrê ji roja ava bûye heta niha tiştekî wiha neqewimîbû.
Wê Xudan dengê xwe yê biheybet bide bihîstin. Bi hêrsa rabûyî, bi pêta agirê ku dixwe û tune dike, Bi qelişîna ezmanan, bi tavî û bi zîpikê, Zendê xwe nîşan bide.
Xudan bi ser Amoriyên ku ji ber gelê Îsraêl direviyan ve, ji berjêra Bêthoronê heta Ezêqayê zîpika giran ji ezmanan barand û ew mirin. Kesên ji ber zîpikê mirin, ji kesên bi şûrên gelê Îsraêl hatibûn kuştin zêdetir bûn.
Hingê birûskê lê da, deng hat, bû xurexura ewran û erdhejîneke wisa mezin çêbû ku ji çaxê mirov li ser rûyê erdê ne û heta niha erdhejîneke wisa çênebûye.
Û yê pêşî li boriyê xist, teyrok û agirê tevli xwînê bûyî çêbû û hat avêtin ser erdê. Û sêyeka erdê şewitî, sêyeka daran şewitî û hemû giyayê şîn şewitî.