Zilamê Xwedê nêzîk bû û ji Padîşahê Îsraêlê re got: “Xudan wiha dibêje: ‘Madem Aramiyan got: Xudan Xwedayê çiyayan e û ne Xwedayê deştan e, ezê tevahiya vê qelebalixê bidim destê te û wê gavê hûnê bizanibin ku ez Xudan im.’”
Heke bawerî bi herdu nîşanan jî neyînin û guhdariya dengê te nekin, tu ji Çemê Nîlê hinekî av hilde û li ser erdê birijîne. Ava tê ji Nîlê hilînî û li ser erdê birijînî, wê bibe xwîn.”
Çawa ku Xudan li wan emir kiribû, Mûsa û Harûn wisa kir. Harûn li ber çavê Firewn û karmendên wî gopalê xwe rakir û li ava çêm xist. Tevahiya çem bû xwîn
Ev dadbarî bi fermana çavdêran û kar bi gotina pîrozan hatiye cih. Dilê wî ji kê re bixwaze padîşahiyê dide wî ku her jîndar bizanibe Yê Herî Berz di ser padîşahiya mirovan re serweriya xwe didomîne. Ew dikare bide kesê herî belengaz jî.’
Tê ji nav mirovan bêyî avêtin û bi heywanên çolê re bijî. Tê wekî dewaran giya bixwî. Heta dema ku tu hîn bûyî Yê Herî Berz di ser padîşahiya mirovan re serweriya xwe didomîne û dilê wî ji kê re bixwaze, padîşahiyê dide wî, wê heft dem di ser re derbas bibe.”
Ez Nebûxadnessar, ez ji Padîşahê Ezmanan re spasdar im. Ez pesnê wî didim û wî berz dikim. Çimkî hemû karên wî rastî û riyên wî dadperwerî ne. Ew dikare yên ku di riya quretiyê de dimeşin nizim bike.”
Ji nav mirovan hat avêtin û dilê wî bû wekî dilê heywanan. Bi kerên çolê re jiya, wekî dewaran giya xwar û bedena wî li ber xunava ezmanan şil bû. Heta ku hîn bû serweriya Xwedayê Herî Berz di ser padîşahiya mirovan re ye û dilê wî ji kê re bixwaze padîşahiyê dide, wisa ma.
Te li hember Rebê Ezmanan xwe mezin kir. Firaxên Perestgeha wî anîn ba te, te û giregirên te, jin û cariyeyên te, we bi wan şerab vexwar. We pesnê îlahên zîvîn, zêrîn, tûncîn, kevirîn, darîn û ji hesin da û we rûmet neda Xwedê. Xwedayê ku hilma te di destê wî de ye û bi hemû riyên te dizane.
Desthilatiya wan heye, ku di rojên pêxemberîtiya xwe de ezmên bigirin, da ku baran nebare. Û desthilatiya wan li ser avê heye, ku wê bikin xwîn û kengê bixwazin, dikarin her belayê bi ser rûyê erdê de bînin.