Bi xerîbî li vê derê bimîne. Ezê bi te re bim û te pîroz bikim. Ezê van hemû herêman bidim te û ziriyeta te. Ezê wê sonda ku min ji bavê te Îbrahîm re xwar bînim cih.
Zilamê Xwedê nêzîk bû û ji Padîşahê Îsraêlê re got: “Xudan wiha dibêje: ‘Madem Aramiyan got: Xudan Xwedayê çiyayan e û ne Xwedayê deştan e, ezê tevahiya vê qelebalixê bidim destê te û wê gavê hûnê bizanibin ku ez Xudan im.’”
Mûsa ji gel re got: “Vê roja hûn ji Misrê, ji warê koletiyê hatin deranîn, bi bîr bînin. Çimkî Xudan bi destê xwe yê hêzdar hûn ji wê derê deranîn, di vê rojê de wê nanê bihevîrtirş neyê xwarin.
Ezê dilê Firewn hişk bikim. Wê li pey wan bikeve û ezê jî li ber Firewn û tevahiya artêşa wî rûmetdar bibim. Wê Misrî bizanibin ku Xudan ez im.” Îsraêliyan wiha kir.
Tirs û sawê bi ser wan de girt, Ew li ber zendê te yê mezin, Wekî kevir bêtevger man, Heta ku gelê te derbas bû, Heta ku ev gelê te derbas bû ya Xudan.
“Min gazinên gelê Îsraêl bihîstin. Ji wan re bêje: ‘Hûnê ber êvarê goşt bixwin û serê sibê bi nên têr bixwin. Wê gavê hûnê bizanibin ku ez Xwedayê we Xudan im.’”
“Loma ji gelê Îsraêl re bêje: ‘Ez Xudan im. Ezê we ji bin barê Misriyan derînim û we ji koletiya wan azad bikim. Ezê bi zendê xwe yê dirêjkirî wan bi giranî ceza bikim û we rizgar bikim.
Wê padîşah ji te re bavîtiyê, Şahbanû ji te re dadikiyê bikin. Wê deverû herin erdê û toza lingên te bialêsin. Wê gavê tê bizanibî ku Xudan ez im Û kesên li benda min dimînin Wê neyên şermezarkirin.”
Ezê kesên li te zordariyê dikin, Goştê wan bi wan bidim xwarin. Çawa ku şeraba şîrîn vexwaribin, Wê bi xwîna xwe serxweş bibin. Wê hemû beşer bizanibin Ku Xudanê tu rizgar kiriye ez im. Rizgarkarê te, Hêzdarê Aqûb ez im.”
Lê gotina Xudan ev e: “Peymana ku ezê piştî wan rojan bi Mala Îsraêl re çêkim, ev e: Ezê Şerîeta xwe bixim nav wan û li ser dilê wan binivîsim. Ezê bibim Xwedayê wan û wê bibin gelê min.
“Lê dîsa jî hejmara Îsraêliyan wê wekî sêlaka deryayê be. Wê neyê hejmartin û pîvan. Li cihê ji wan re dihate gotin: ‘Hûn ne gelê min in’ wê ji wan re bê gotin: ‘Hûn zarokên Xwedayê Jîndar in.’
Ezê ji sisêyan yekê mayî bixim nava êgir. Ezê wan wekî zîv bisefînim, Ezê wekî zêr biceribînim. Wê gazî navê min bikin Û ezê bersiva wan bidim. Ezê bêjim: ‘Ev gelê min e.’ Ewê jî bêjin: ‘Xudan, Xwedayê me ye.’”
Lê wan welatekî hê çêtir, yanî yê ezmanî dixwest. Ji ber vê yekê Xwedê şerm nake eger ew bêjin: «Ew Xwedayê me ye»; çimkî wî ji wan re bajarek amade kiriye.
Û min ji text dengekî bilind bihîst ku digot: «Va ye, konê Xwedê di nav mirovan de ye û ew bi xwe wê bi wan re bijî. Ewê gelên wî bin û Xwedê bi xwe wê bi wan re be û Xwedayê wan be.