Hem yê ku li mala te çêdibe û hem jî yê ku bi pereyê te tê kirîn, esse divê bê sinetkirin. Ev nîşana bedena we, wê her û her bibe nîşana peymana navbera min û we.
Bi xerîbî li vê derê bimîne. Ezê bi te re bim û te pîroz bikim. Ezê van hemû herêman bidim te û ziriyeta te. Ezê wê sonda ku min ji bavê te Îbrahîm re xwar bînim cih.
Mala min jî bi Xwedê re ma, ne wisa ye? Bi min re peymaneke heta hetayê çêkir, Peymaneke bi her awayî tekûz û ewle. Ew herdem esse min rizgar dike, Daxwazên min bi cih tîne.
Gava Xudan hûn birin welatê Kenanî, Hîtîtî, Amorî, Hîwî û Yevûsiyan, welatê ku Xudan ji bav û kalên we re sond xwaribû bide we û şîr û hingiv jê diherike, divê hûn di vê mehê de vê cejnê pîroz bikin.
Mûsa ji Hovavê kurê Reûêlê Mîdyanî yê xezûrê xwe re got: “Em diçin warê ku Xudan got: ‘Ezê bidim we.’ Bi me re were, emê qenciyê bi te bikin. Çimkî Xudan soz da ku wê qenciyê bi gelê Îsraêl bike.”
Wî bi qasî cihê lingekî jî, bi mîrasî neda wî; lê bi ser ku hê zarokên wî nebûn jî, soz dayê ku ‹vî welatî bi milkîtî bide wî û dûndana wî ya ku li pey wî rabe.›