11 Xudan jê re got: “Ma kê devê mirov çêkir? Ma kî mirov dike ker, lal, kor an dibîne? Ma ne Xudan e, ma ne ez im?
Werin, em dakevin jêr, zimanên wan tevlihev bikin ku ji hev fêm nekin.”
Ma ji bo Xudan tiştekî nepêkan heye? Ezê sala bê, di çaxê ku hat diyarkirin de vegerim ba te û wê kurekî Sarayê hebe.”
Xudan çavên koran vedike, Xudan yên piştxûz rast dike, Xudan ji rastan hez dike.
Ya Reb, veke lêvên min, Bila devê min, pesnê te bide bihîstin.
Ma yê ku goh çêkirî nabihîze? Yê ku çav çêkirî nabîne?
Guhê bihîstinê û çavê dîtinê, Herdu jî Xudan çêkirine.
Ku tu çavên kor vekî Û êsîran ji zîndanê derînî. Tê kesên di tariyê de rûdinin Ji girtîgehê azad bikî.
Wî ew bi devê min ve danî û got: “Va ye, ev agir li lêvên te ket. Loma sûcê te hat rakirin û gunehê te hat bexişandin.”
Min got: “Ax, ya Reb Xudan! Ez bi rastî nizanim bipeyivim! Çimkî ez hê xort im.”
Xudan destê xwe dirêj kir, li devê min da û got: “Va ye, min peyvên xwe kirine devê te.
Gava li bajêr li boriyê bê xistin, gel nalerize? Ma xerabiya bi ser bajêr de tê, ne ji Xudan e?
Kor dibînin, şil û şeht rêve diçin, kotî paqij dibin, kerr dibihîzin, mirî radibin û Mizgînî ji belengazan re tê dayîn.
Va ye, heta wê roja ku ev tişt pêk bê, tê lal bibî û hew bikarî bipeyivî. Çimkî te bi wan gotinên min ên ku di wextê xwe de wê bên cih, bawer nekir.»
Di cih de dev û zimanê wî vebûn, peyivî û pesnê Xwedê da.
Hinekên din jî gotin: «Ev ne gotinên yekî ne ku bi cinan ketiye. Ma cin dikarin çavên koran vekin?»