Ji her dera Çiyayê Sînayê dû bilind dibû, çimkî Xudan di nav êgir de daketibû serê çiyê. Wekî dûyê ji êtûnekê rabe, ji serê çiyê dû bilind dibû û hemû çiya dilerizî.
Paşê Xudan ji Mûsa re got: “Ezê di nav ewrekî tarî de bêm ba te, gava ez bi te re bipeyivim bila gel bibihîze û her û her baweriyê bi te bîne.” Mûsa ya ku gel jê re gotibû gihand Xudan.
Xudan got: “Ezê hemû qenciya xwe di ber te re derbas bikim, ezê navê xwe, navê Xudan li pêş te eşkere bikim. Zilamê ku ez jê re dilovaniyê dikim ezê dilovan bim, yê ku ez li ber dikevim ezê li ber bikevim.
Ezê werim xwarê û li wir bi te re bipeyivim. Ezê ji ruhanîtiya li ser te hilînim û bidim wan. Ji bo ku tu tenê hilnegirî, wê gel vî barî bi te re hilgire.
Xudan ji nav ewran berjêr bû û pê re peyivî. Ji ruhanîtiya ku li ser Mûsa ye hilda û da heftê rîspiyên li wir. Gava Ruh hat ser wan, wan pêxemberî kir. Lê piştre careke din nekir.