8 Ew zû ji riya min li wan emir kir averê bûn. Wan ji bo xwe golikekî rijandî çêkir, perizînê û jê re qurban dan. Wan got: ‘Ya gelê Îsraêl, îlahê te yê ku tu ji welatê Misrê deranî ev e.’”
Padîşah şêwirî û du golikên zêrîn çêkirin û ji gel re got: “Çûyîna Orşelîmê ji bo we zêde ye. Ya gelê Îsraêl, va ye ev in îlahên we yên ku hûn ji welatê Misrê deranîn!”
Harûn zêr ji wan standin, bi amûra qewirandinê şikil dayê û jê golikekî rijandî çêkir. Wî çaxî gel got: “Ya gelê Îsraêl, îlahê te yê ku tu ji welatê Misrê deranî ev e.”
Tê bi şêniyên welatê ku tê heriyê re peymanekê çênekî. Çimkî gava ew diperizin pûtên xwe û ji bo wan qurban didin, wê gazî te jî bikin û tê herî bixwî.
Kesên ku zêr ji kîsikê vala dikin Û zîv di mêzînê de dikişînin, Bi destmiza xwe zêrker digirin. Ew jî, ji vê îlahekî çêdike, Deverû diçin erdê û diperizinê!
Wê ev peyman, ne wekî wê peymanê be Ku min bi bav û kalên wan re çêkir. Gava min bi destê wan girt û ji welatê Misrê deranî, Tevî ku ez mêrê wan jî bûm, wan peymana min xera kir.” Ev e gotina Xudan.
“Xudan ji min re got: ‘Rabe, zû ji vir dakeve! Çimkî gelê te yê ku te ji Misrê deranî xera bû. Ew zû ji riya min li wan emir kiribû averê bû. Wan ji xwe re pûtekî rijandî çêkir.’
Lê wan guhdariya dadgerên xwe jî nekir. Wan bêbextî kir û da pey îlahan. Ew li ber wan deverû çûn erdê. Wan zû dev ji riya bav û kalên xwe yên ku guh didan emrên Xudan, berda. Wan wisa nekir.
Piştre got: “Daxwazeke min ji we heye. Her kes guharekî bide min ku we ji nav talên bi dest xistiye.” Çimkî Îsmaîliyan guharên zêrîn li guhên xwe dixistin.