Xudan ji Mûsa re got: “Ji bo xwe, wekî yên pêşî du lewheyên kevirîn bibire. Gotinên li ser lewheyên pêşî bûn û te ew şikandin, ezê li ser wan binivîsim.
Mûsa wekî yên pêşî, du lewheyên kevirîn birîn û çawa ku Xudan lê emir kiribû serê sibê zû rabû hilkişiya ser Çiyayê Sînayê. Wî herdu lewhe da destê xwe û birin.
Diyar e ku hûn nameyeke Mesîh in, ku bi xizmeta me hatiye amadekirin. Ew ne bi hibrê, lê bi Ruhê Xwedayê jîndar, ne li ser nivîsdekên kevirîn, lê li ser nivîsdekên dil ên ji goşt hatiye nivîsîn.
Û eger xizmeta ku mirin aniye, yanî Şerîeta ku bi herfan li ser ferşan hatiye kolan bi rûmet hatibe – wisa ku zaryên Îsraêl, ji ber biriqîna rûyê Mûsa ya ku dibihûrî, nikaribûn bi baldarî li rûyê wî binêrîna –
Xudan dibêje: ‹Piştî wan rojan Peymana ku ezê bi mala Îsraêl re girê bidim ev e: Ezê qanûnên xwe bixim hişê wan Û ezê wan li ser dilê wan binivîsim. Ezê bibim Xwedayê wan, Û ew jî wê bibin gelê min.