Wê şevê Xudan lê xuya bû û got: “Ez Xwedayê bavê te Îbrahîm im. Netirse, ez bi te re me. Ezê te pîroz bikim û ji bo xatirê xulamê xwe Îbrahîm ziriyeta te zêde bikim.”
Heke Xwedayê bavê min, ango Xwedayê Îbrahîm û Xwedayê ku Îshaq jê ditirse bi min re nebûya, bêguman tê niha ez destvala bişandama. Lê Xwedê zehmetiya min û keda destên min dît û şeva çûyî hat xewna te.”
Aqûb dua kir û got: “Ya Xwedayê bavkalê min Îbrahîm, Xwedayê bavê min Îshaq, ya Xudan! Te ji min re got: ‘Vegere welatê xwe, ba mirovên xwe, ezê qenciyê li te bikim.’
Dema ku pêşkêşiya êvarê bê pêşkêşkirin Êlyasê Pêxember nêzîkî gorîgehê bû, dua kir û got: “Ya Xudan, Xwedayê Îbrahîm, Îshaq û Îsraêl, bila îro bê zanîn ku li Îsraêlê tu Xudan î, ez xulamê te me û min tevahiya van tiştan bi gotina te kir.
Gava Êlyas ev deng bihîst, rûyê xwe bi ebayê xwe nixumand û rabû li ber devê şikeftê sekinî. Dengek lê peyda bû û jê re got: “Êlyas tu li vir çi dikî?”
Her çiqas wan her roj ev gotin ji Mordexay re gotin jî, wî guh neda wan. Li ser vê yekê behsa meselê ji Haman re kirin. Gotin gelo ka wê Mordexay li ser gotina xwe bisekine yan na? Çimkî Mordexay ji wan re gotibû ku ew Cihû ye.
Niha here û hemû rîspiyên gelê Îsraêl bicivîne û ji wan re bêje: ‘Xwedayê bav û kalên we, Xwedayê Îbrahîm, Îshaq û Aqûb Yahwe li min xuya bû û wiha got: Ji nêzîk ve bala min li ser we ye û min a ku li Misrê bi we kirin dît.
Lê gotina Xudan ev e: “Peymana ku ezê piştî wan rojan bi Mala Îsraêl re çêkim, ev e: Ezê Şerîeta xwe bixim nav wan û li ser dilê wan binivîsim. Ezê bibim Xwedayê wan û wê bibin gelê min.
Ma li ser rabûna miriyan we di Kitêba Mûsa de, di serhatiya deviyê de nexwendiye ku çawa Xwedê jê re dibêje: ‹Ez Xwedayê Birahîm, Xwedayê Îshaq û Xwedayê Aqûb im.›?
Mûsa jî da xuyakirin, ku mirî wê ji nû ve rabin. Ew di serhatiya deviyê de navê Xudan hildide û dibêje: ‹Xwedayê Birahîm, Xwedayê Îshaq û Xwedayê Aqûb.›
Ya gelê Îsraêl, bibihîze! Hay ji xwe hebin ku hûn wan pêk bînin ku qencî bi we bê kirin û çawa ku Xwedayê bavkalên we Xudan soz daye, hûn li welatê şîr û hingiv jê diherike zêde bibin.
Lê wan welatekî hê çêtir, yanî yê ezmanî dixwest. Ji ber vê yekê Xwedê şerm nake eger ew bêjin: «Ew Xwedayê me ye»; çimkî wî ji wan re bajarek amade kiriye.