Di nav sindoqê de ji du lewheyên kevirîn ku Mûsa li Çiyayê Horêvê bi xwe re anîbûn pêve tu tişt tunebû. Gava ji welatê Misrê derketibûn, Xudan bi wan bi gelê Îsraêl re peymanek çêkiribû.
Wî kurê padîşah derxist derve, tac danî serê wî û Şerîet spart wî. Wan ew kir padîşah. Yehoyada û kurên wî ew rûn kir, li çepikan xist û got: “Her bijî padîşah!”
Wê Harûn û kurên xwe ji êvarê heta serê sibê, li hizûra Xudan qendîlê pêxistî bihêlin ku li Konê Hevdîtinê, li derveyî perdeya li ber Sindoqa Şahidiyê. Wê ev ji bo hemû nifşên gelê Îsraêl, qanûneke herheyî be.”
Tê hinekî ji wê biperçiqînî û bikî hûr û hela, li Konê Hevdîtinê, deyne pêş Sindoqa Şahidiyê, dera ku ezê te bibînim. Wê ev ji bo we bi zêdebarî pîroz be.
Hemû hesabê tiştên ku di çêkirina meskên de hatibûn bikaranîn, li gorî emrê Mûsa, di bin destê Îtamarê kurê Harûnê Kahin de, ji aliyê Lêwiyiyan ve hatin qeydkirin. Lewheyên ku Deh Emir li ser hatibûn nivîsandin li vir dihatin parastin.
Gorîgeha zêrîn ya şewitandina bixûrê û Sindoqa Peymanê ya ku ji her aliyî ve zêrkirî bû tê de bûn. Di hundirê sindoqê de şerbikê Manna yê zêrîn, şivdarê Harûn ê bişkivî û nivîsdekên Peymanê hebûn.
